Εχετε χαρακτηριστεί ως ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς σας. Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε ώστε να πάρετε την απόφαση να ασχοληθείτε με το θέατρο;
Ήθελα κυρίως, να εκφράσω κάποια πράγματα με τον δικό μου τρόπο, κάποιες σκέψεις μου. Ο θεατρικός τόπος είναι ένας ευλογημένος τόπος, για να μπορέσεις να το κάνεις αυτό. Ειδικά, αν βρεις συνοδοιπόρους, άξιους συνεργάτες και ανθρώπους – καλλιτέχνες, οι οποίοι έχουν την ικανότητα και τη δυνατότητα να σε εξελίξουν και σαν άνθρωπο αλλά και σαν σκηνική οντότητα. Αυτό είναι ευχής έργο.
Πόσων ετών ξεκινήσατε την ενασχόληση σας με το θέατρο; Σε ποια ηλικία πήγατε σε σχολή;
Δεκαεννέα ετών πέρασα στην Εθνική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και αποφοίτησα στην ηλικία των 24 ετών.
Η αναγνωρισιμότητα της τηλεόρασης πιστεύετε ότι σας βοήθησε στο να ενσαρκώσετε τους ρόλους που ονειρευόσασταν γιατί η συνεργασία σας με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο αλλά και όλες οι ερμηνευτικές σας επιλογές έχουν να κάνουν με το “δύσκολο είδος θεάτρου”;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν θεωρώ ότι είμαι ένα από τα βαριά χαρτιά στο τηλεοπτικό χάρτη, νομίζω ότι δεν είμαι ένα τηλεοπτικό προϊόν και αυτό λόγω των δικών μου επιλογών. Έδωσα μεγαλύτερο βάρος στο θέατρο και έτσι δεν νομίζω ότι έχει στερηθεί κάποιο στοιχείο η πορεία μου όσον αφορά στην αναγνωρισιμότητα του προσώπου μου. Θεωρώ ότι στηρίχτηκα στις δυνάμεις μου, στις δυνάμεις των ανθρώπων οι οποίοι με εμπιστεύτηκαν και σε αυτό που θέλαμε κάθε φορά να δηλώσουμε.
Γίνατε πολύ νέος παραγωγός των έργων που επιλέξατε να ανεβάσετε με εξαιρετικές συνεργασίες. Πόσο σας δυσκόλεψε και εν τέλει, πιστεύετε ότι το κερδίσατε το στοίχημα με τον εαυτό σας;
Το να είμαι και στην παραγωγή ξεκίνησε από την ορμή της νεότητας, εάν θέλετε, από μια άγνοια κινδύνου και η αλήθεια είναι ότι στην αρχή, όταν δηλαδή τόλμησα να ξεκινήσω τις δικές μου θεατρικές παραγωγές στάθηκα πολύ τυχερός γιατί το κοινό τις αγκάλιασε. Αυτό μου έδωσε την δύναμη και την αυτοπεποίθηση να συνεχίσω. Είναι σίγουρα αγχωτικό το γεγονός ότι στηρίζονται ολόκληρες οικογένειες από το δικό σου εγχείρημα αλλά δεν το έχω μετανιώσει ούτε στιγμή. Ο καλλιτεχνικός αγώνας που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια πιστεύω πως με έχει δικαιώσει και έχει διαμορφώσει μία σχέση εμπιστοσύνης με το φιλοθεάμον κοινό.
Το “έγκλημα και τιμωρία” του Ντοστογιέφσκι , “Ο Άμλετ” του Σαίξπηρ και τώρα “Ο Τζόνυ πήρε τ’ όπλο του” ομολογουμένως σας κατατάσσει στο βάθρο των καταξιωμένων ερμηνευτικά ηθοποιών. Πόσο σας έχει αλλάξει στη καθημερινότητά σας και στις θεατρικές σας επιλογές αυτή η πορεία;
Καταρχάς, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν το αντιλαμβάνομαι και δεν αφουγκράζομαι αυτό που αναφέρετε. Χαίρομαι όμως πολύ που το ακούω, γιατί η αλήθεια είναι ότι χαιρόμαστε να ακούμε καλό λόγο για τις προσπάθειες μας. Η καθημερινότητα αλλάζει από πολλούς παράγοντες. Αλλάζει από τις οικογενειακές συνθήκες, από τις επαγγελματικές, ακόμα και από το γεγονός ότι όταν “συναναστρέφεσαι” με ρόλους τέτοιου βεληνεκούς όπως του Άμλετ, του Τζόνυ, σίγουρα σου αφαιρεί κάτι από την καθημερινότητά σου και τον ψυχισμό σου αλλά ταυτόχρονα κάτι σημαντικό σου προσδίδει. Ευτυχώς θεωρώ ότι έχω καταφέρει και διατηρώ καλά την ψυχική μου ισορροπία.
Φέτος το χειμώνα θα ερμηνεύσετε τον ομώνυμο ρόλο στο “Πατέρα” του Αύγουστου Στρίντμπεργκ σε σκηνοθεσία του αδελφικού σας φίλου Βασίλη Μπισμπίκη, χωρίς όμως να έχετε ο ίδιος την παραγωγή μετά από αρκετά χρόνια;
Είναι η πρώτη φορά που δεν έχω και την παραγωγή της παράστασης. Όλες οι προηγούμενες θεατρικές δουλειές ήταν δικής μου παραγωγής. Εκτός από το “ο Τζόνυ πήρε τ όπλο του” που όταν είχα αποφοιτήσει το είχα ερμηνεύσει σε μία νεανική θεατρική ομάδα που συμμετείχα με άλλη συνθήκη. Δεν είχα τότε ανάμειξη, ούτε σκηνοθετική ούτε σε επίπεδο κειμένου αλλά είχα ξανά συναναστραφεί με τον ήρωα Τζόνυ και νομίζω ότι ήταν κάτι το καρμικό η τωρινή συνάντηση μαζί του.
Φέτος θα ερμηνεύσω πράγματι τον “Πατέρα”, έναν ήρωα βασισμένο στο κλασσικό αριστούργημα που έχει γράψει ο Α. Στρίντμπεργκ. Ο Βασίλης Μπισμπίκης το έχει μεταφέρει στην Ελλάδα του σήμερα, στους χαρακτήρες έχει γίνει μια αναγωγή. Βασιστήκαμε στο αριστούργημα του Στρίντμπεργκ για να μιλήσουμε για θέματα που πολλές φορές είναι ερμητικά κλειστά μέσα στα σπίτια και ειδικά της δυτικής κοινωνίας έτσι ώστε να αποτυπωθεί όσο το δυνατόν καλύτερα αυτή η πάλη που συμβαίνει πολλές φορές ανάμεσα στα δύο αρχέτυπα του άντρα και της γυναίκας.
Κύριε Ιορδανίδη ποιοι θεωρείτε ότι είναι οι άνθρωποι του χώρου που σημάδεψαν την καλλιτεχνική σας πορεία έως σήμερα;
Η σύζυγος μου Θάλεια Ματίκα, σίγουρα και σε προσωπικό και σε καλλιτεχνικό επίπεδο, καθορίζει την πορεία μου. Όταν είσαι με έναν άνθρωπο μαζί και το μαζί είναι κυριολεκτικό και ουσιαστικό, σίγουρα έχει μεγάλο μερίδιο και στις πεποιθήσεις σου, στη ψυχολογία σου καθώς και στη συνειδησιακή σου σκέψη. Σίγουρα, δηλαδή, συμβάλλει πάρα πολύ στη διαμόρφωσή της.
Πέρα από την Θάλεια, πολύ σημαντικό ρόλο έχει παίξει η καλλιτεχνική μου συνάντηση με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο. Τοποθέτησε την προσπάθεια μου σε ένα θεατρικό χάρτη. Αποκόμισα πάρα πολλά από αυτόν τον Θεατράνθρωπο τόσο σε επίπεδο καλλιτεχνικό αλλά και σε επίπεδο συμπεριφοράς και στάσης ζωής.
Ένας άλλος άνθρωπος που θα του είμαι για πάντα ευγνώμων είναι ο Λεβάν Τσουλάτζε, ο οποίος μου χάρισε το “Λεωφορείο ο Πόθος” , το “Έγκλημα και Τιμωρία” και τον “Άμλετ” τρεις παραστάσεις που δεν τις συναντάς εύκολα, κάτι για το οποίο είμαι πραγματικά περήφανος. Ένας ακόμη άνθρωπος που πέρα από την προσωπική μας φιλία μου, έχει ανοίξει έναν άλλο κώδικα υποκριτικής γιατί πολλές φορές οι κώδικες είναι δίπλα αλλά σπάνια βρίσκουν ταύτιση είναι φυσικά ο Βασίλης Μπισμπίκης. Με τον ακραίο ρεαλισμό που πρεσβεύει, τουλάχιστον αυτή τη περίοδο, ο Βασίλης.
Έχετε δημιουργήσει μία υπέροχη οικογένεια με την επίσης καταξιωμένη και ταλαντούχα ηθοποιό Θάλεια Ματίκα που φέτος σας σκηνοθέτησε στο “ο Τζόνυ πήρε τ’ όπλο του”. Πόσο δύσκολο είναι στο χώρο σας να παραμείνετε οχυρωμένοι και ευτυχισμένοι, γιατί μιλάμε για ένα σίγουρα ανταγωνιστικό επάγγελμα και δύο υπέρ ταλαντούχους ηθοποιούς με όνειρα και φιλοδοξίες;
Όπως ανέφερα και πριν, εμείς την έννοια του μαζί την έχουμε πάρα πολύ υψηλά και αυτό χωρίς να το σκεφτόμαστε, μας βγαίνει αυθόρμητα και αληθινά. Δεν υφίσταται κανένας ανταγωνισμός μεταξύ μας ίσα ίσα που όταν συμβαίνει κάτι καλό στον έναν, μπορώ να σας πω ότι ο άλλος χαίρεται ακόμη περισσότερο από τον ίδιο.
Τι θα ήταν αυτό που θα συμβουλεύατε ένα νέο παιδί, αν και είστε και εσείς πολύ νέος που όμως έχετε μια καταπληκτική ανοδική πορεία και πολύ σημαντική θεατρική εμπειρία, που ξεκινάει κι εκείνο τώρα το ταξίδι του σε αυτόν το πολύ δύσβατο χώρο;
Θα του έλεγα να εμπιστεύεται πάντοτε το ένστικτο του. Απαράβατος κανόνας είναι να παλεύει για την υλοποίηση όλων όσων του επιτάσσει και του επιβάλλει ο εαυτός του, να μάχεται με όλη του τη δύναμη, να αφουγκράζεται τις αντιξοότητες αλλά να προσπαθεί να τις ξεπερνάει. Να μην το βάζει ποτέ κάτω, να γνωρίζει ότι και από τις αποτυχίες βγαίνουμε κερδισμένοι. Ακόμη και από άσχημες συνεργασίες κερδίζουμε εμπειρία και δύναμη για τους επόμενους στόχους μας. Θα του τόνιζα τη σημασία του να δουλεύει, να μελετά πάνω στο αντικείμενο και να αποκτά όλο και περισσότερη γνώση για να έχει εφόδια να μπορεί να πραγματοποιήσει τα θέλω του και τα όνειρα του.
Ο ρόλος του “Πατέρα” θα πρέπει να είναι και ο δυσκολότερος μέχρι τώρα γιατί σίγουρα έχετε και μία ταύτιση αφού είστε και ο ίδιος πατέρας δύο παιδιών…
Η αλήθεια είναι ότι έτσι όπως διαμορφώνεται το πλαίσιο της δουλειάς ίσως είναι ο ρόλος που βρίσκω τα περισσότερα σημεία ταύτισης. Και ίσως είναι και ο ρόλος με τον οποίο θα δυσκολευτώ περισσότερο από όλους. Ακριβώς, γιατί βρίσκω πάρα πολλά κοινά σημεία μαζί του. Ίσως ήρθε η ώρα μέσα από αυτό το ρόλο να ξεπεράσω κάποιους από τους φόβους μου. Τόσο σε προσωπικό όσο και σε σκηνικό επίπεδο.
Φέτος το χειμώνα θα έχουμε τη χαρά να σας παρακολουθήσουμε μόνο στο “Πατέρα” του Α. Στρίντμπεργκ;
Είμαι στη πολύ ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω ότι “ο Τζόνυ πήρε τ΄όπλο του” του Ντάλτον Τράμπο θα παίζεται του χρόνου κάθε Δευτέρα και κάθε Τρίτη από το τέλος του Σεπτεμβρίου στο θέατρο Επί Κολωνώ και δεν σας κρύβω ότι χαίρομαι πάρα πολύ για αυτήν τη συνεργασία που την αγκάλιασε με ιδιαίτερη θέρμη το κοινό.
Ο Τάσος Ιορδανίδης θα πρωταγωνιστεί φέτος στο έργο “Ο Πατέρας” του Αύγουστου Στρίντμπεργκσε σκηνοθεσία του Βασίλη Μπισμπίκη στο Θέατρο Αποθήκη. Παίζουν Μαρίνα Ασλάνογλου, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Γιάννα Σταυράκη, Νικολέτα Χαρατζόγλου.
