Μόλις πριν 7 μήνες έγινα για πρώτη φορά μαμά και το άρθρο αυτό στηρίζεται στην εμπειρία που είχα και τις διαδικασίες που ακολούθησα για να αποφασίσω ανάμεσα στην κλασσική ιατρική ή την ομοιοπαθητική.
Δεν είχα έρθει σε επαφή ποτέ στην μέχρι τώρα ζωή μου την ομοιοπαθητική. Ο σύζυγος μου όμως πίνει νερό το όνομά της. Όταν λοιπόν προετοιμαζόμασταν για την έλευση του μικρού Πυθαγόρα, αυτή ήταν και μία από τις συζητήσεις που έπρεπε να κάνουμε.
Αρχικά, δεν σας κρύβω, είχα έναν φόβο μιας και δεν ήξερα πώς λειτουργεί και τι ακριβώς θα έπρεπε να κάνω όταν ο μικρός μας θα αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα. Λειτούργησε σίγουρα κι ο μηχανισμός “αντίστασης στην αλλαγή” αλλά άξιζε πραγματικά τον κόπο να δω τι ακριβώς μπορούσε να προσφέρει.
Τόσα χρόνια είχα ακούσει από τον σύζυγο μου διάφορες πληροφορίες, περιστατικά, ακόμα και από άλλα παιδιά και μεγάλους της οικογένειάς του αλλά ποτέ δεν είχα δώσει την απαιτούμενη βάση μιας και δεν με αφορούσε (θεωρούσα τότε), άμεσα. Τώρα όμως είχε έρθει η ώρα να τα βάλουμε κάτω!
Πρώτο βήμα λοιπόν, ήταν να επιλέξω βιβλία και να διαβάσω. Από άποψη δεν επέλεξα το internet σαν κύρια πηγή καθώς πολύ εύκολα για θέματα υγείας υπάρχει παραπληροφόρηση και διασπορά εσφαλμένων απόψεων.
Κορυφαίος ομοιοπαθητικός στην κόσμο, ω! τι έκπληξη, είναι ο Έλληνας Γιώργος Βυθούλκας[1]. Είναι τιμημένος με το “εναλλακτικό Βραβείο Νόμπελ” (Right Livelihood Award), επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου και των Ιατρικών Ακαδημιών της Μόσχας και του Κιέβου.
Είναι επίσης επίτιμος διδάκτωρ σειράς ιατρικών σχολών και κατέστησε την Ελλάδα κέντρο της παγκόσμιας ομοιοπαθητικής, με την Ακαδημία Κλασικής Ομοιοπαθητικής που ίδρυσε στην Αλόννησο, η οποία είναι το μόνο ίδρυμα παγκοσμίως το οποίο ασχολείται αποκλειστικά με την διδασκαλία της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής[2].
Επέλεξα λοιπόν, δύο βιβλία:
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΟΜΟΙΠΑΘΗΤΙΚΗΣ
Συγγρ.: Γιώργος Βυθούλκας
Εκδ.: Εκδόσεις Διεθνούς Ακαδημίας Κλασσικής Ομοιοπαθητικής
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΕΞΙΑ
Συγγρ.: Schmukler Alan-V.
Εκδ.: Power Publishing Ltd
* μεταφρασμένο
Τα βιβλία αυτά περιέχουν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για κάθε αρχάριο και μη. Αναφέρουν τις βασικές αρχές της ομοιοπαθητικής, τις διαφορές με την κλασσική ιατρική, ακόμα και αναλυτικούς πίνακες, ευρετήρια, ενδείξεις κι αντενδείξεις για σκευάσματα.
Αντιστοιχίζουν ουσίες με ιούς / συμπτώματα / ασθένειες και αναφέρουν αναλυτικά τα βήματα θεραπειών. Δείτε τα κάτι σαν “λυσάρια” και πολύτιμους οδηγούς.
Και κάτι ακόμα!
Το σημαντικότερο που αναφέρουν είναι πως ο ιατρός θα αποφασίσει μαζί με τον ασθενή αν η ομοιοπαθητική ενδείκνυται ως μονοθεραπεία ή ως συμπληρωματική αγωγή στην περίπτωσή του.
Σημειώνω, επίσης, και την ιστοσελίδα https://www.homeopathy.gr η οποία θα σας βοηθήσει όπως και εμένα πολύ, καθώς όχι μόνο αναφέρει έγκυρα άρθρα και στοιχεία άκρως κατατοπιστικά, αλλά και χρήσιμες πληροφορίες για την καθημερινότητα, όπως καταλόγους με ιατρούς και φαρμακεία, πληροφορίες για σεμινάρια, ημερίδες και εκπαιδευτικό υλικό για όσους ενδιαφέρονται να πάνε ένα βήμα παρακάτω.
Βήμα δεύτερο ήταν να ψάξω παιδίατρους που εξασκούσαν την ομοιοπαθητική και μάλιστα, προς μεγάλη μου έκπληξη, βρήκα ότι οι περισσότεροι εξασκούσαν την ομοιοπαθητική παράλληλα με την κλασσική ιατρική.
Βρήκα επιστήμονες οι οποίοι λειτουργούν σε δημόσια νοσοκομεία, έχουν όλη την εμπειρία της κλασσικής ιατρικής αλλά σε ορισμένα θέματα (π.χ. διατροφή, συμπληρώματα, εμβόλια κτλ) ακολουθούν μία λιγότερο παρεμβατική και πιο ήπια προς το παιδί προσέγγιση.
Ρωτήστε την γυναικολόγο, τον παθολόγο ή τον οικογενειακό γιατρό σας και ξεκινήστε από μία σύσταση που θα σας κάνουν.
Μπορεί σε μία πρώτη σκέψη να φαίνεται οξύμωρο ο ίδιος γιατρός να ακολουθεί και τις δύο “γραμμές” και να σκέφτεστε ότι η μία ειδικότητα / φιλοσοφία αντικρούει την άλλη, αλλά αν το σκεφτείτε καλύτερα, όχι!
Η ομοιοπαθητική είναι κατ’ ουσίαν μία ολιστική προσέγγιση της ιατρικής και βλέπει τον οργανισμό σαν ένα σύνολο. Δεν κοιτά να καταπολεμήσει έναν ιό με ισχυρό φάρμακο (χημικό σκεύασμα) όταν αυτός κάνει την εμφάνισή του αλλά στοχεύει κυρίως στην ενδυνάμωση του οργανισμού μέσω φυτικών μεθόδων και κυρίως μικρών δόσεων, άκακων στον οργανισμό.
Βασική αρχή δηλαδή είναι η πρόληψη, παρά η θεραπεία. Επίσης, συνδέει άμεσα την ψυχολογία του ατόμου με την εκάστοτε νόσο αλλά και τα σκευάσματα που καλύτερα θα βοηθήσουν.
Το άρθρο μου δεν στοχεύει να σας πείσει για την μία ή την άλλη προσέγγιση, αλλά πιστέψτε με πως αν έστω και μία φορά το έχετε σκεφτεί, ακολουθήστε τα βήματα που σας προτείνω, διαβάστε τα βιβλία και κάντε ένα ραντεβού με έναν γιατρό (όχι απαραίτητα παιδίατρο) και δείτε τα υπέρ και τα κατά για την δική σας περίπτωση.
Θα σας αναφέρω μόνο ότι 200 εκατ. άνθρωποι χρησιμοποιούν σε τακτική βάση, σε παγκόσμιο επίπεδο την ομοιοπαθητική και πως ασκείτε σε 40 από τις 42 χώρες της Ευρώπης[3]. Τα τελευταία 4 χρόνια υπήρξε αύξηση 60% στην ομοιοπαθητική αγορά στην Ευρώπη και 90% των ομοιοπαθητικών προϊόντων καταναλώθηκαν από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ολλανδία, την Ισπανία, το Βέλγιο, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Πολωνία.
Τα στοιχεία δείχνουν πως οι αριθμοί αυτοί πρόκειται να αυξηθούν και πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν την ομοιοπαθητική ως μονοθεραπεία ή έστω ως συμπληρωματική αγωγή.
[1] https://www.homeopathy.gr/homeopathy/greek_history_homeopathy.html
[2] https://www.vithoulkas.com
[3] Στοιχεία Μαρτίου 2018 | Δημοσθένης Παπαμεθοδίου, Ιατρός Νευρολόγος – MSc στην Κλασική Ομοιοπαθητική & Πρόεδρος Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής.
