Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ νοιώθω ότι πρωταγωνιστώ σε ταινία επιστημονικής φαντασίας όπου σχεδόν τα πάντα είναι πιθανόν να είναι μολυσμένα και φυσικά έχω εγκλωβιστεί μέσα στο σπίτι.
Εργάζομαι σε μία εταιρεία όπου έχω τη τύχη να είναι πολύ ευαισθητοποιημένη με όλο αυτό που συμβαίνει. Πήρε άμεσα μέτρα, οι περισσότεροι υπάλληλοι εργάζονται με τηλεργασία και έχουν λάβει ότι υπάρχει σε μέτρο ώστε να νοιώθουμε όσο το δυνατόν πιο ασφαλείς.
Εφόσον ανήκω και στις ευπαθείς ομάδες, μένω στο σπίτι και προσπαθώ να έρχομαι σε επαφή με πολύ λίγους ανθρώπους, τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου.
Όμως, βλέπω στη τηλεόραση και ακούω από γνωστούς ότι υπάρχει μία αρκετά μεγάλη μερίδα ανθρώπων που αψηφά τα κρατικά μέτρα λες και δεν τους ενδιαφέρει ούτε η ζωή τους αλλά ούτε και των αγαπημένων τους ανθρώπων.
Αναρωτιέμαι, όλες αυτές οι εκκλήσεις των ειδικών αλλά και απλών ανθρώπων σε άλλες χώρες δεν τους αγγίζουν; Να έχει άγνοια κινδύνου ένα παιδί το καταλαβαίνω αλλά ένας ενήλικας; Μήπως επειδή ο εχθρός είναι ουσιαστικά αόρατος; Άραγε τι θα συμβεί αν χτυπήσει τη δική μου πόρτα κάποια στιγμή;
Η αλήθεια είναι ότι μερικές φορές με κυριεύει ο φόβος και ο τρόμος! Τι θα γίνει αν κολλήσω και πεθάνω, τι θα γίνουν τα παιδιά μου και όλοι οι άνθρωποι που αγαπώ;
Ακούω ότι πολλοί δυσανασχετούν που μένουν εγκλωβισμένοι στο σπίτι και αναρωτιέμαι μήπως όλο αυτό μας δώσει την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε κάποια πράγματα.
Μπροστά στην ιδέα του ιού και της πρωτόγνωρης εξάπλωσής του είμαστε όλοι ίσοι. Πλούσιοι και φτωχοί, έχοντες και κατέχοντες μικροί και μεγάλοι σε όλο τον κόσμο.
Όμως, κάνε ένα φλας-μπακ και σκέψου.
- Πόσα πράγματα θεωρούσες δεδομένα;
- Πόσες φορές φώναξες στα παιδιά σου;
- Πόσες ώρες αφιέρωνες στη δουλειά σου εις βάρος του χρόνου σου με την οικογένειά σου;
- Πόσες φορές χτύπησες τη πόρτα στον ανήμπορο γείτονά σου να δεις μήπως χρειάζεται κάτι;
- Πόσες φορές αγκάλιασες τον αγαπημένο σου και του είπες σ’ αγαπώ;
- Πόσες φορές μίλησες ή επισκέφτηκες τους ηλικιωμένους γονείς σου;
- Πόσες φορές έκανες πράγματα που σε ευχαριστούν και όχι πράγματα που οι καταστάσεις σου επέβαλλαν να κάνεις;
Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιες στιγμές χάνω και τη πίστη μου γιατί βλέπω άδικα να πεθαίνουν τόσοι άνθρωποι.
Ο σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να σου πει τι να κάνεις με τον εαυτό σου, τα παιδιά σου και τους γύρω σου.
Σκοπός μου είναι να σε αφυπνίσω να σκεφτείς και τυχόν να αναθεωρήσεις πως ζούσες μέχρι τώρα και τι θα μπορούσες να αλλάξεις.
Αν το θελήσεις.
Άλλωστε η ζωή σου είναι στα δικά σου χέρια και κάθε σου επιλογή έχει και τις συνέπειές της.
Εσύ αποφασίζεις.
