Για’ σένα Μάνα,που μέσα σε μια μόνο στιγμή έχασες ολάκερο τον κόσμο σου.Μία στιγμή στο χρόνο ήταν αρκετή να θαφτεί η ζωή σου μέσα στις στάχτες των ονείρων σου…
Για’ σένα πατέρα,γιε,κόρη… που μείνατε μονάχοι κι έρημοι να περιμένετε αυτούς που άδικα χάθηκαν μέσα στις πύρινες γλώσσες που με λύσσα κατάπιναν ό,τι έβρισκαν στο διάβα τους..
Για΄σένα αγνό μου πλάσμα,που έμεινες πιστό,όπως μόνο εσύ ξέρεις,να περιμένεις το αφεντικό σου που δεν ήρθε ποτέ…Και τώρα μετράς αμέτρητες πληγές στο αθώο σου κορμάκι..
Για’ σένα αφανή ήρωα,που βοήθησες με κίνδυνο τη ζωή σου και ύψωσες αγέρωχα το ανάστημά σου μπροστά στη θεόρατη πύρινη λαίλαπα..
Για’ σένα κόσμε,που δε δίστασες να δείξεις για ακόμη μια φορά το μεγαλείο της ψυχής σου καταθέτοντας ένα κομμάτι του εαυτού σου ..
Για’ σένα Ελλάδα,βαθιά πληγωμένη και προδομένη.. Κάνε υπομονή.Μέχρι και πάλι να κάμει ξαστεριά.
Γιατί θα κάμει.Να το θυμάσαι.
